پاسكال فيلسوف و دانشمند فرانسوي : نويسندگي را نوشتن مطالبي مي داند كه خواننده بدون زحمت آن را بفهمد و نسبت به آن در خود احساس عشق و علاقه نمايد.
بوفون خطيب و نويسنده فرانسوي : معتقد است نويسندگي عبارتست از حركات و نظمي كه به افکار داده می شود.
دكتر پرويز خانلري : معتقد است نويسنده كسي است كه مطالبي را در ذهن خود داشته و از آن مطالب سود يا لذتي را براي خوانندگان حاصل نمايد.
تعريف كلي از نگارش و نويسندگي
نـويسندگي وسيله بيـــان افكار و احساسات در قـالب الفاظ وكلمات درست و دلنشين است. به صورتي كه خواننده بتواند آن را به راحتي و بدون زحمت درك نمايد ومقصود نويسنده حاصل شود. با اين تفاسير در اينجا دو مسئله مهم مورد توجه مي باشد.
اول : انديشه و مقصود نويسنده كه همان محتواي مضمون سخن مي باشد.
دوم : نحوه بيان يعني ريختن افكار و احساسات در قالب الفاظ و كلمات درست و دلنشين كه همان شيوه نگارش ميباشد.
اما سئوال اينجاست كه از اين دو مسئله كدام مهمتر مي باشد. در جواب بايد گفت معنی و مفهوم (محتواي مضمون )؛ زيرا اگر دلنشين و رسا نباشد، الفاظ و كلمات تهي جلوه خواهند نمود.
خوب و زيبا فكر كردن امري ذاتي است، که راهنمايي وآموزش در آن مؤثر نمي باشد. به عبارت ديگر براي تفكر وتخيل نمي توان حد و مرز و يا ضابطه و قواعدي وضع نمود اما در خصوص شيوه نگارش كه مربوط به فن نويسندگي است حدو مرز و قاعده و ضوابط اساس كار مي باشد.
به عبارت ديگر كسي كه قلم به دست مي گيرد ومي خواهد افكار دروني خود را به صورت عبارات و جملات بيان نمايد، ابتدا بايد از قواعد زبان و قوانين فصاحت و بلاغت تا حد لازم آگاهي داشته باشد و نكات مورد توجه را رعايت نمايد.
منبع: شیوه نگارش فارسی در روابط عمومی دکتر عماد افشار